...

Podziękowanie

Pięćdziesiąt lat po promocji

__________________         Kol. Jerzy Szyszko

Rok ten - sześćdziesiąty siódmy -
zdarzeniami obfitował,                     1
przełomowy, piękny, trudny -
przyszłość nam ukierunkował.

To się stało wraz z maturą -
szanse się pootwierały -               2
trzeba wybrać, tylko którą?
wszystkie naraz zapraszały.

Każdy z nas miał swoją wizję,
ze snów, marzeń budowaną,          3
każdy kochał swą Ojczyznę,
z mlekiem matki już wyssaną.

Jest Ojczyzna tylko jedna,
dobrze, gdy bez polityki,                 4
Ona wszystkim jest potrzebna,
bez niej, bylibyśmy nikim.

Choć był wybór tak szeroki,
Zegrze silniej nas ciągnęło,               5
tu się zeszły nasze drogi -
no i tak to się zaczęło.

W kinie "Fala" nas zebrano -
film puszczono reklamowy,               6
gdzie dokładnie pokazano,
co kandydat ma wzorcowy.

Jest sylwetka - a trzy strzałki
cechy wzorca obrazują,                    7
skierowane w trzy kierunki,
biceps, serce, mózg wskazują.

Mózg to rozum, pojmowanie,
biceps siłę, wytrzymałość,               8
serce, czułość i kochanie -
w jednym ciele jako całość.

My to mamy? - to pytanie
każdy sobie zadać musi,                    9
odpowiedzieć także na nie -
już zbyt późno by zawrócić.

Sprawdzian wiedzy, test sprawności,
skoki do głębokiej wody -                     10
tak dosłownie, nie w przenośni -
bo o wszystko te zawody.

Wir nas porwał i zakręcił,
co niektórzy "utonęli" -                      11
chociaż szczere mieli chęci,
lecz najlepsi "wypłynęli".

Pierwszy dzień był zaskoczeniem,
płot z kolczastym drutem wkoło -           12
to wygląda jak więzienie -
oj nie będzie nam wesoło.

A w dodatku wartownicy,
co prawdziwą broń trzymają -               13
my jesteśmy ochotnicy -
przed kim tak nas ochraniają?

Nie ma nad czym się rozwodzić,
tu logiki brakowało,                                 14
trzeba było z tym się zgodzić -
wtedy już nie przeszkadzało.

Lecz nie wszyscy wytrzymali
w tych warunkach studiowanie               15
i po drodze odpadali,
mieli prawo zmienić zdanie.

...

I minęły cztery lata,
w pracy, pocie i mozole,                  16
szybko, jakby strzelił z bata,
został w sercu ślad po szkole.

Nastał dzień wyczekiwany,
to promocja, nasz dzień chwały,           17
za ten trud i pot wylany,
gwiazdki nam się należały.

Oczy swoje gdy przymkniecie,
w duszy, w głębi serca swego,               18
tę promocję odnajdziecie,
jak coś bardzo wam bliskiego.

Szyk gotowy do promocji,
matki synów wypatrują,                     19
ze wzruszenia i emocji
z trudem swoich odnajdują.

A dziewczyny, narzeczone -
ależ piękni są ci chłopcy -                    20
dumne z nas, choć zaskoczone -
tacy my poważni, obcy.

Błyskiem szabli słońce grało,
w ramię lekkie uderzenie,                    21
dreszcz emocji przeszył ciało -
dokonało się spełnienie.

Zaraz wszyscy się rozjadą
do jednostek przydzielonych,               22
z pełną głową, z werwą, swadą,
do podjęcia wyzwań nowych.

Tam nas już oczekiwano -
Wyższej Szkoły absolwenci               23
i serdecznie powitano -
teraz wiedza, sprawność, chęci.

A w jednostkach różnie było,
służba, praca i ćwiczenia,                  24
czasem gorzko, czasem miło,
ktoś wylany pot doceniał.

Rozkręcały się kariery -
to ambicje znak dawały -                  25
ale jeśli mam być szczery,
dzieciom ojca zabierały.

Tyle trudu, poświęcenia -
czas rodzinie odebrany,                    26
był już nie do odrobienia -
w pracy sukces - dom przegrany.

Z wieloletniej perspektywy
można lepiej to ocenić,                     27
jeśli krok był niewłaściwy,
już za późno by go zmienić.

Nasz czas kurczy się - niestety,
lecz przyjmijmy to z godnością,           28
wiek dojrzały ma zalety,
kojarzony jest z mądrością.

Cieszmy się tą dojrzałością,
dzieci, wnuki i prawnuki                       29
wspomagając nas miłością,
zatrzymują czasu skutki.

Powinniśmy to doceniać -
jesień życia - przyszłość naszą-             30
w złotą jesień trzeba zmieniać
i do końca trzymać fason.

Mury naszej szkoły

__________________         Kol. Jerzy Szyszko

Czym są dla nas mury szkoły? -
lat młodzieńczych wspomnieniami,            1
zdarzeń smutnych i wesołych,
co się w świat zabrały z nami.

Żyją w naszej świadomości,
jak opoka, coś trwałego,                       2
jak synonim stabilności,
echa czasu minionego.

Choć w bezruchu pozostają,
drzemie siła w nich ukryta,
swym istnieniem nas wzywają,               3
sercem głos ich można chwytać.

W sposób jakiś tajemniczy
swą energię przekazują,
nie da się jej zmierzyć, zliczyć,               4
lecz "baterie" nam ładują.

Rodzaj rehabilitacji,
chętnie szkołę odwiedzamy,                   5
doświadczamy tu sanacji,
zdrowsi duchem odjeżdżamy.

...

Jakiś zew nas tu przyzywa,
co by to nie miało znaczyć,               6
nagi instynkt się odkrywa,
nie da tego się tłumaczyć.

Pewnie fale podprogowe
szkolne mury emitują,                       7
stąd reakcje odruchowe,
które czasem nas szokują.

Podświadomość nas prowadzi,
wnętrze na wierzch wydobywa,          8
nie oszuka i nie zdradzi,
skryte chęci w nas odkrywa.

Ci, co rzadko tu bywają,
takie zjazdy głębiej czują,                   9
wolniej pamięć odnawiają,
dłużej się doładowują.

Chłońmy więc spotkania magię,
co z tych murów na nas spływa,            10
korzystajmy z niej rozważnie,
by na długo nam starczyła.